UWV
Op dinsdag 26 juni 2012 sloot ik na ruim tien jaar bij Omroep Brabant de deuren. Letterlijk, want mijn laatste dienst was een avonddienst van 18.15 uur tot 2.00 uur. Ik ging als laatste het pand uit. Veel tijd om na te denken had ik niet, want twee dagen later vertrok ik voor vier dagen naar Rock Werchter om te genieten van goeie muziek en een dikke week later zat ik met met mijn twee kinderen in het Franse Argeles-sur-mer voor een welverdiende vakantie.
Klap
De ‘klap’ kwam een paar weken later, toen het gewone leven weer begon en mijn kinderen naar school moesten en ik aan een nieuw avontuur begon aan de PABO in Breda. In het begin beviel het werkloosheidsbestaan me wel. Ik kon al mijn vrije tijd en energie in mijn studie steken. Ondertussen bleef ik uiteraard solliciteren.
Meer dan 50 brieven
Ik denk dat ik het afgelopen jaar meer dan vijftig brieven heb geschreven. In het begin heel selectief, maar gaandeweg verruimde ik mijn blik. Het werk bleef uit. Van sommige potentiële werkgevers kreeg ik netjes een afwijzing, anderen lieten helemaal niets van zich horen. De moed zakt me langzamerhand in de schoenen. Wat kan ik nog meer doen?
UWV
Eind juni werd ik verwacht bij het UWV. Als je een jaar werkloos bent, worden er andere dingen van je verwacht. “Wij krijgen regelmatig vacatures binnen. Die sturen we naar je door. De bedoeling is dat je daar op reageert, verplicht. Als je wordt aangenomen, mag je niet weigeren.” Als je een baan krijgt toegewezen die minder oplevert dan je uitkering, betaalt het UWV de rest bij tot aan je gerechtigde uitkeringsdatum. Klinkt veelbelovend, maar er was een maar: drie maanden voorafgaand aan je jaar als werkloze, mag je niet gewerkt hebben anders kom je voor de regeling van bijbetaling niet in aanmerking. Zucht!