geloof
Afgelopen zomer was ik samen met mijn twee kinderen op vakantie in Zeeland. Een week op een camping in Scharendijke en een week op camping De Klepperstee in Ouddorp. De tweede dag kwam ik niet helemaal toevallig in gesprek met mijn buurvrouw. Zij stond samen met haar man al jaren op de camping.
Ik bleek met mijn kinderen in een steegje te staan met mensen die gelovig zijn. Niets mis mee uiteraard, maar het voelde een beetje vreemd omdat wij het helemaal niet zijn en er ook niks mee hebben.
Na een korte kennismaking kreeg ik even later van mijn buurvrouw een boekje toegereikt, ‘God’s Parel’. “Lees dat maar eens”, zei ze. “Ik wil je niet bekeren hoor of ergens van overtuigen, maar ik moest meteen aan jou denken toen ik daarnet met je sprak.” Ik heb het boekje gelezen en ik begreep wat ze bedoelde. Wat volgde was een interessant gesprek over het verschil tussen ‘luisteren naar de stem van God’ en ‘mediteren’. In mijn ogen gebeurt namelijk bijna hetzelfde: innerlijke rust zoeken en luisteren naar je gevoel en naar je hart.
De dagen daarna maakte ik kennis met haar man, we mochten twee keer met hen mee-eten, mijn kinderen leerden wat ‘bidden voor het eten is’, ze hebben er een middag gespeeld zodat ik kon gaan surfen, we hebben ’s avonds samen gekubbed,… Het was een bijzondere ontmoeting met twee fantastische mensen die – ondanks dat ze anders in het leven staan – ons een geweldige week hebben bezorgd.